Οι εκδόσεις Παπαζήση, το Ερευνητικό Εργαστήριο Κοινωνικής Διοίκησης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και ο IANOS παρουσιάζουν το βιβλίο Το πλαίσιο και τα μοντέλα επικοινωνίας των αυτο-οργανωμένων πρωτοβουλιών Κοινωνικής αλληλεγγύης της Ελένης-Ρεβέκκας Στάιου, που εκδόθηκε στο πλαίσιο της επιστημονικής σειράς «Η Μεταρρύθμιση του Κοινωνικού Κράτους»
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Μιχάλης Μεïμάρης ομ. καθ. ΕΚΠΑ
Σωτήρης Ριζάς διευθ. Κέντρου Έρευνας της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού - Ακαδημία Αθηνών
Γιώργος Τσομπάνογλου καθ. Πανεπιστημίου Αιγαίου

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Διονύσης Μπαλούρδος, διευθ. Ερευνών του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:
ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΩΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.
ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Η ανά χείρας Μελέτη επιδιώκει να φωτίσει μία υποτιμημένη αλλά ιδιαίτερα δυναμική πλευρά της Ελληνικής κοινωνίας κατά την διάρκεια της οικονομικής κρίσης, που ανέδειξε εκτός των άλλων τα σημαντικά ελλείμματα και τις στρεβλώσεις του Κοινωνικού Κράτους ως προς την αποτελεσματική κάλυψη των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Κενά που αφορούσαν τόσο γενικά πολιτικά ζητήματα, όπως η θεσμική προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων, όσο και ζητήματα καθημερινότητας, όπως πως θα βρεθούν τρόφιμα και φάρμακα για τις φτωχές οικογένειες.

Η αυτό-οργάνωση των πολιτών αποτέλεσε για πολλούς το φωτεινό σημείο που έδειχνε την έξοδο από το τούνελ. Μία εναλλακτική προσέγγιση, που έμελλε, όμως, να μείνει απλά προσέγγιση και όχι να γίνει πραγματικότητα.

Πως δημιουργήθηκαν αυτές οι πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης στον Ελληνικό χώρο, στην κάθε μικρή γειτονιά; Πως αναπτύχθηκαν σε ένα πολιτικό περιβάλλον που προσπαθεί να είναι ανοιχτό στη συμμετοχή και στις νέες οπτικές; Τι οδήγησε στη δημιουργία τους και πως συνεχίσθηκε η πορεία τους; Πως εκμεταλλεύθηκαν το εργαλείο του διαδικτύου, πως το αξιοποίησαν;

Η μελέτη αναλύει συστηματικά τις πρωτοβουλίες αυτές και αποτυπώνει κρίσιμα διδάγματα για τους σχεδιαστές των κοινωνικών πολιτικών, συζητώντας  ιδίως πως το δημόσιο σύστημα προσέγγισε και ενσωμάτωσε καλές πρακτικές, πως χρησιμοποίησε την συσσωρευμένη εμπειρία ώστε να καλύψει τα κενά και να ανακτήσει χαμένα (κοινωνικά) εδάφη. Παράλληλα, προσεγγίζει τις δυνατότητες ανάπτυξης ενός νέου μοντέλου συνεργασίας μεταξύ του κράτους και των πρωτοβουλιών, εξετάζοντας ιδιαίτερα κρίσιμα ζητήματα: Με ποιους τρόπους μπορούν οι πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης να φανούν χρήσιμες στη διαμόρφωση μιας πλουραλιστικής κοινωνικής πολιτικής; Τι μπορούν να προσφέρουν κατά τον σχεδιασμό ενός νέου αναπτυξιακού υποδείγματος του Κοινωνικού Κράτους;