«Ενας λήθαργος που, αν χάσεις τη δοσολογία, χάθηκες κι εσύ. Ο λήθαργος που δεν διακόπτεται από τις διακοπές, αλλά αλλάζει, αντικαθιστώντας το χάπι της οθόνης από το σιρόπι των περιοδικών lifestyle. Απόγνωση, ανεπάρκεια, επιθυμίες και συγκρούσεις, ανικανότητα για ευχαρίστηση ή ενοχές, όλα ανύπαρκτα, κατεσταλμένα, αφού "στα σοκάκια της..., στο τιμόνι του tender to..., όπως φημολογείται είναι το ..., κάτι ψήνεται μεταξύ..., όταν ο... συνάντησε την..." απορροφούν την ένταση, αποκοιμίζουν την ψυχική εγρήγορση, ελαχιστοποιούν τη φυσική ροή του σχετίζεσθαι. Ανώδυνα, μέσα από τις ζωές των άλλων, δανειζόμενοι ένα κομμμάτι από τα σύμβολά τους, ένα mohito στην πισίνα, ένας must προορισμός, ένας τόπος παραμονής με style, καταπραΰνουν ή σαδιστικά αναδεύουν όλα τα "δεν" της ζωής. Ετσι, με το τέλος της ανάγνωσης τα σχήματα του ψυχισμού του καθενός θα επαληθεύσουν πρώιμα εγγεγραμμένες τροχιές ευχαρίστησης ή δυσαρέσκειας. Αντί λοιπόν να τροφοδοτήσω για ακόμα ένα καλοκαίρι το χρόνο της σχόλης από το υλικό των προσωπικών αφηγήσεων της ζωής μου, αυτοπαραπέμπομαι σε κώδικες, σύμβολα, ταυτότητες άλλων, δια-σκεδάζοντας τη ζωντανή εμπειρία με την επικρατούσα μυθολογία των media».

Πηγή: Ελευθεροτυπία