Οι περισσότεροι από μας ζούμε τον περισσότερο καιρό καλά, αποφεύγοντας με αμηχανία το βλέμμα του θανάτου, γελώντας και συμφωνώντας με τον Γούντυ Άλλεν, όταν λέει: «Δεν φοβάμαι το θάνατο. Απλώς θέλω να λείπω όταν έρθει». Στο βάθος βασιζόμαστε σε δύο βασικές πίστεις. Η μια είναι η πίστη στην προσωπική ιδιαιτερότητα. Η άλλη, η πίστη σε έναν υπέρτατο σωτήρα. Πρόκειται για πανανθρώπινες πεποιθήσεις που, σε κάποιο επίπεδο συνειδητότητας, υπάρχουν σε όλους μας. Ενώ η πίστη στην προσωπική ιδιαιτερότητα παρέχει μια αίσθηση ασφάλειας εκ των ένδον, ο άλλος μείζων μηχανισμός άρνησης του θανάτου -η πίστη σε έναν τελικό σωτήρα- μας επιτρέπει να νιώθουμε ότι μια εξωτερική δύναμη μας παρακολουθεί συνεχώς και μας προστατεύει.